سرما، برف، بهمن، جاده، کوه، تنهایی، سکوت، تاریکی، شب، زمستان، شاید اندکی نور، اما نه، به نور هم نیاز نیست.
جاده های برفی، راهی ست که می خواهم بروم. پر از تنهایی ام. پر از تردید و تشکیک. پر از میل رهایی برای انتظار.
نوشتن تنها راه من است. قدم هایم فقط به کلمات میسرند. حرف هایم فقط تصویرهایی از اشارات حروف اند. نوشتن گریز و مأمن است شاید و شاید گریز و مأمن، نوشتن باشد.
رهیدن از خیال پوچ، و رها بودن در واقعیت، هر آنچه می خواندم از آنچه دوست می دارم پاسخش می دهم. این من، کمی تنهاتر از من است.
دنیایی که باید خود بسازم...برچسب : نویسنده : delsetan بازدید : 68